Ik ga (via Engeland) verhuizen naar Japan

Photo by JJ Ying on Unsplash

Eindelijk mag ik het dan vertellen: ik word zendeling in Japan. Tjonge, wat voelt het goed dat te kunnen/mogen schrijven. Ik sta nog aan het begin van de weg, maar het voelt alsof ik al een heel pad heb afgelegd. Loop je even mee?

In oktober 2019 (je weet wel, toen we nog alle bewegingsvrijheid hadden) was ik in Zuid-Afrika, bij zendelingen bij wie ik in het thuisfrontteam zit. De laatste week was ik met hen op een zendingsconferentie. Voordat de conferentie goed en wel begon zat ik in de tuin van het complex. Het was het einde van de droge tijd: het gras was doods en knisperde onder mijn voeten als sneeuw.

Ik had twee geweldige weken achter de rug, was net terug uit het Kruger National Park, en wilde nog meer ontspanning. Ik had geen zin meer in die conferentie. Ik wilde weg. En ik geloof dat God op dat moment tegen me sprak. ‘Hoe lang ga je je nog verstoppen achter je excuses?’ zei Hij. ‘Wordt het niet eens tijd dat jij je gaat laten zien?’ Au. De rest van de week heb ik lopen bedenken waarom ik niet geschikt was als zendeling. En tijdens de hele conferentie was er iedere morgen bij de dagopening iemand die zonder dat hij of zij mijn gedachten kende, mijn bezwaren wegblies. God roept niet wie capabel is; Hij maakt capabel wie geroepen is. En tot mijn eigen verrassing lijk ik geroepen te zijn.

Om zeker te weten dat ik niet weg zou hollen voor die roeping heb ik gelijk bij terugkomst in Nederland in mijn kerk verteld wat er was gebeurd. Een paar maanden later zat ik bij OMF, een zendingsorganisatie voor Zuidoost Azië. En zij… wisten het zo net nog niet. Ze vonden mijn verleden heftig, en wisten niet of ik er klaar voor was.

In 2020 heb ik gewerkt aan mezelf. Ik durf het bijna niet te zeggen terwijl het voor zo veel mensen een zwaar, of zelfs te zwaar jaar was, maar ik vond 2020 geweldig. Ik heb mijn grenzen gezien en heb ze verlegd. Ik ben de confrontatie aangegaan met mezelf en met anderen, het spannendste dat er bestaat voor mij. Ik heb op mijn werk dingen gedaan waarvan ik dacht dat ik ze niet zou kunnen. En ik bleek ze wel te kunnen – en te durven. Vanaf de eerste maandag van de eerste lockdown besloot ik dat het nu echt klaar moest zijn met het vluchten in eten in plaats van vluchten naar God. Ik ben in 2020 zo 40 kilo afgevallen.

Maar bovenal: ik heb God ervaren. Zijn liefde was er steeds opnieuw. Hij heeft sommige dingen heel nadrukkelijk tegen me gezegd, en ook onmiddellijk bevestigd. In andere zaken heeft Hij me uitgedaagd om Hem te vertrouwen. Ik ben gaan staan, zichtbaar geworden, onder andere via een uitzending van De Verandering. Hopelijk heb ik daarin ook God laten zien. Ik ben anders geworden, of misschien geworden wie ik echt ben (ik hoop dat laatste).

Bij OMF hebben ze gezien dat ik de uitdaging ben aangegaan. En zij durven het met mij aan. In september hoop ik naar Engeland te vertrekken voor een jaar Bijbelschool. En daarna… hoop ik in Japan mensen te vertellen over de liefde van Christus.

Waarom Japan? Wie mij kent weet dat ik het een geweldig land vind, maar ik ga niet om permanent in mijn favoriete vakantiebestemming te wonen. De twee keer dat ik er ben geweest heb ik me er bizar thuis gevoeld. Ik wist dat ik iets “moest” met dit land.

De afgelopen jaren heb ik me ingelezen over de vreemde contrasten in de cultuur. De mensen wonen dicht opeen (het is een bergachtig land; de ruimte die bewoonbaar is, is slechts twee keer zo groot als Nederland, maar er zijn 120 miljoen Japanners). In de maatschappij wordt erg rekening met elkaar gehouden, vaak zonder woorden maar met veel verwachtingen, en er wordt er veel inzet geëist. Er is weinig ruimte voor fouten. Wie niet past mag zelfmoord plegen. Dat is een acceptabele uitweg in Japan. In het Japans bestaat geen woord voor “genade”. Hoe mooi om die genade er wel te kunnen laten zien.

Binnenkort natuurlijk meer!

15 thoughts on “Ik ga (via Engeland) verhuizen naar Japan

  1. Wat een geweldig nieuws!! Wij bidden dat je mag schitteren zowel in Engeland als in Japan. Hou vast aan je roeping. De Heer gaat voor je uit, en gaat met je mee. Hartelijke groeten vanuit Canada.

  2. Lieve Els,
    Wat een mooi nieuws en wat inspireer je mij weer met je verhaal. Zet mij maar vast in je bestand voor je nieuwsbrieven!
    Ga met God en Hij zal met je zijn is een oud lied waar ik aan moet denken. Dat wens ik je toe!

    • Dank je wel, Linda! De kerk zal nauw betrokken worden bij dit proces, dus je blijft vast op de hoogte. Maar ik ga je onthouden voor de nieuwsbrieven!

  3. Wat fijn Els, God’s zegen gewenst op die nieuwe weg! 1 Cor. 1: 27-31 toch? En wat een zegen dat 2020 je zo heeft geholpen.
    De Heer is er bij en gaat mee!!
    Lieve groeten xxx
    (er werkt al jaren een Boliviaanse zendelingen in Japan)

  4. Geweldig nieuws, Els! Er zijn seizoenen en bloeiperiodes, God weet wat Hij doet :-). Ben blij voor je!
    Drukke periode voor de boeg. En vorm je een eigen TFC? Blijf je schrijven?
    En straks, op weg naar t Oosten, zwaaien nr Lydia he?!

    • Er komt een tfc (het is al bijna compleet) en ik functioneer het beste als ik schrijf. 😉

      Ik ga mijn best doen haar te zien, maar gelukkig kan ik af en toe over haar lezen!

  5. Beste Els,
    Ben ontzettend blij voor jou dat je je hart gaat volgen. Wat een avontuur! Veel plezier met de voorbereidingen.
    Gr, Madeleine

  6. Ik vind het geweldig! Super dat het jou gelukt is dit in het afgelopen jaar… keuze gemaakt en hop naar de ander kant van de wereld! Gefeliciteerd 😘

  7. Pingback: De wind waait waar hij wil | Els van Weijen

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *