Taal is zeg maar…

Leuk is dat: een boek schrijven. Heel leuk. Behalve één bijverschijnsel: je beleeft totaal geen lol meer aan boeken lézen.

De frustratie!!! Laat me uitroeptekens gebruiken (iedereen die verstand van boeken schrijven heeft, zegt dat je daar terughoudend mee moet zijn) om daar uiting aan te geven. In december besteed ik altijd een bedrag van mijn dertiende maand – en alle bonnen die ik voor mijn verjaardag krijg – om los te gaan bij Bol.com. Boeken, boeken, allemaal nieuwe boeken! Als Cookiemonster eigen ik ze me toe. Maar ik heb ze dit jaar zuchtend gelezen. De verfijnde literatuur van Jane Gardam (lees “Een onberispelijke man” – lees dat boek!) stond me veel te snel tegen. Al die onaangename personages van haar… Het interesseerde me zelfs niet wat er met de arme Faith Fox gebeurde die bij haar geboorte haar moeder kwijtraakt en daarna min of meer vergeten wordt door haar familie.

Boeken die helemaal geen literatuur zijn maar waar je wel lekker bij kunt wegdromen, irriteerden me nog meer. ‘Wat maakt mij het uit of je een relatie met die kerel krijgt!’ ‘Wat?! Alweer een misverstand dat jullie uit elkaar dreigt te rukken? Nou, je verdient ook niet beter, muts – ga gewoon eens praten met je kerel in plaats van steeds de verkeerde conclusies te trekken! Jij stomme…’ Vul zelf de scheldwoorden maar in.

Na een paar weken – ik had het me sneller moeten realiseren – drong de realiteit tot me door. Nee, het was niet waar was dat ik alleen nog slechte boeken las. Het ligt aan mij. Ik ben zwanger van een boek. Het interesseert me niet wat er met personages gebeurt, behalve als het MIJN personages zijn. MIJN personages houd ik bij me als een Italiaanse mater familias die ieder kwartier op de hoogte gehouden wil worden van wat er met haar kinderen, kleinkinderen, neefjes en aangetrouwde tantes gebeurt. Op zondag wil ik dat ze bij me komen eten. Ik zou het fijn vinden als ze dat iedere andere dag ook deden. Ik wil eigenlijk niet dat ze uit huis gaan.

Ik heb het maar even opgegeven om andere boeken te lezen. Tenminste, dat was ik van plan. Maar dan krijg ik afkickverschijnselen van het lezen. Ik zag dat Paulien Cornelisse een nieuwe bundel heeft. Jaren geleden las ik met veel plezier “Taal is zeg maar echt mijn ding”; ik hoopte dat ik dat plezier zou kunnen herhalen, vooral nu fictie fantasieloos voor me is geworden. Toen ik bij Bol.com ging kijken zag ik dat er na “Taal is zeg maar echt mijn ding” nog een bundel is geweest, “En dan nog wat”, voorafgaand aan het meest actuele “Taal voor de leuk”.

De titel van de derde bundel klonk natuurlijk het meest veelbelovend, maar die bleek het lastigst te krijgen. Zuinig geworden besloot ik Bol.com te negeren en op de bibliotheek te vertrouwen. “Taal voor de leuk” is gereserveerd en ik lees “En dan nog wat”. Nou, het is leuk. Best leuk. Oké, als ik geconcentreerd lees moet ik toegeven dat Paulien gruwelijk geniaal taalverschijnselen oppikt en duidt. Allerlei dingen die je wel weet, maar waar je nooit over nadenkt (voorbeeld: hoeveel je kunt zeggen met een langgerekt oké), kan zij in korte stukjes amusant voor het voetlicht brengen.

Nu ben ik dus jaloers op Paulien. Ik vind haar boek steeds minder meer leuk. Ik denk alleen: Wat kan die vrouw goed schrijven. En wat kan ik dat slecht. Waarom probeer ik nog boeken te schrijven? Hoe is het eigenlijk mogelijk dat ik mijn salaris met taal verdien? Ik moet maar een nieuwe baan zoeken, als caissière bij de Lidl. Al is dat misschien nog te ambitieus voor mij.

Weer trek ik de conclusie: Ik ben zwanger van een boek. Ik wil dat MIJN boek zo geniaal is als dat van Paulien. Ik wil dat MIJN boek ervoor zorgt dat mensen ’s nachts wanhopig verder lezen. En eigenlijk geloof ik niet dat ik zo goed kan schrijven dat dat ooit gebeurt. Behalve als ik aan het schrijven ben. Dan verzamelt mijn familie zich om mij heen en kijkt iedereen met blijde ogen naar de mater familias. Zij geloven het wel: Taal is zeg maar echt mijn ding. Toch? Of toch niet?

2 thoughts on “Taal is zeg maar…

  1. Altijd hang ik aan jouw lippen m.b.t. het schrijven van jouw boeken. Jouw schrijven is uniek en spannend. Ja en ook als ik dan in de nacht wakker bent denk ik, was het maar volgende week voor het vervolg. Je kunt jou niet met andere schrijvers. Top Els!!!!

Laat een antwoord achter aan W.lisman van Weijen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *